بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی در بازسازی کارکردهای اجرایی بیماران وسواسی ـ جبری

زمینه: یکی از رویکرد های درمانی جدید که اثر بخشی آن قابل بررسی است، توان‌بخشی شناختی و تلاش در جهت ترمیم نقایص شناختی است. هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی توانبخشی شناختی در بازسازی کارکردهای اجرایی بیماران وسواسی ـ جبری بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع  نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. در این پژوهش حجم جامعه 300 نفر بیمار وسواسی ـ جبری است که از بین آنها نمونه‌ای متشکل از 30 نفر (15 نفر گروه آزمایشی و 15 نفر گروه کنترل بودند) که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌های پژوهش از طریق سه آزمون دسته‌بندی کارت‌های ویسکانسین، آزمون رنگ واژه استروپ و خرده مقیاس فراخنای ارقام معکوس وکسلر جمع‌آوری شد. و داده ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی  تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که برنامه توانبخشی در بهبود مفهوم‌سازی و انعطاف‌پذیری ذهنی تاثیر مثبتی دارد (01/0> P). همچنین برنامه توانبخشی در بهبود آغازگری و طرح‌پذیری ذهنی افراد تاثیر دارد یعنی برنامه توانبخشی بر روی کاهش زمان پاسخگویی در کارت‌های یک، دو  و سه تاثیر مثبتی داشته است به عبارت دیگر این برنامه توانبخشی بر روی گروه آزمایش در متغیر بهبود آغازگری و طرح‌پذیری تاثیر قابل توجهی داشته است ( 01/0 > P). یافته‌ها همچنین نشان داد که این برنامه توانبخشی در بازداری پاسخ تاثیری ندارد (05/0P P) نتیجه گیری: به طور کلی در پژوهش حاضر برنامه توانبخشی شناختی مفهوم‌سازی، انعطاف‌پذیری ذهنی، آغازگری و طرح‌پذیری و حافظه شنیداری بیماران وسواسی جبری را بهبود بخشیده اما در بازداری پاسخ تاثیر مثبتی نمی‌گذارد، بنابراین توانبخشی شناختی در بازسازی کارکرد‌های اجرایی بیماران وسواسی ـ جبری موثر است